Obraz przedstawia zapewne scenę z bitwy pod Borodino, gdzie w 1812 roku wojska napoleońskie zmierzyły się z rosyjskimi. Uczestniczył w niej m.in. V Korpus Wielkiej Armii złożony z pułków armii Księstwa Warszawskiego pod dowództwem ks. Józefa Poniatowskiego. Podczas bitwy batalion piechoty zaatakował m.in. Pawłowski Pułk Grenadierów i wyparł go z zajmowanego wzgórza. Na obrazie widzimy leżącego żołnierza z tego właśnie elitarnego rosyjskiego pułku. W skład wojsk polskich oprócz piechoty wchodziły także 2,8 i 12 pułk strzelców konnych. Możemy przypuszczać, że na obrazie artysta przedstawił końcowy etap bitwy, kiedy 12 pułk ułanów zaatakow- ał tył dywizji gen. Stroganowa, co było jednym z ostatnich epizodów tej batalii otwierającej Napoleonowi drogę na Moskwę. Całą kompozycję należałoby także odczytać jako alegorię waleczności polskich żołnierzy, a także konieczności ponoszenia ofiar w walce z rosyjskim zaborcą.

- ze zbiorów Witolda i Jolanty Tłuchowskich, Warszawa
- dowód zakupu w Desie, Warszawa 1971 r.